Staken, staken, staken.. Het lijkt soms wel of er elke week in Frankrijk gestaakt wordt. Maar waarom staken Fransen eigenlijk zo vaak? In dit artikel laten we je de stakende Franse menigte beter begrijpen.
Waar komt de stakingsmentaliteit vandaan?
De Franse stakingsmentaliteit komt enigszins voort uit de geschiedenis. De drang om te manifesteren gaat over van generatie op generatie. Het Franse politieke systeem is zelfs voortgekomen uit een opstand: de Franse revolutie in 1789.
Een ander bekende protestperiode vond plaats in mei 1968. Dit betrof een studentenopstand die uitmondde in een algehele staking en in een maand tijd bijna het gehele land plat legde. Door deze opstanden is in het publieke bewustzijn van de Fransen werd sociale vooruitgang verbonden met staken.
Waarom staken Fransen zo vaak?
Wat Nederlanders vaak denken, is dat Fransen bij het minste of geringste staken. Dit lijkt misschien zo omdat Fransen zich verstaanbaar proberen te maken door de straat op te gaan, maar is toch niet helemaal waar. Staken is in Frankrijk namelijk een onderdeel van de politiek.
Symbolisch
Hoewel men in Nederland pas gaat staken als onderhandelingen vastlopen of als men tegen een wetswijziging is, staken Fransen al juist tijdens de onderhandelingen. Om hun eisen symbolisch kracht bij te zetten. Men gaat eerst staken, dan pas onderhandelen. Veel Fransen zijn solidair met de actievoerders, ook als zij misschien niet persoonlijk betrokken zijn bij de actiegroepen of hetgeen waarvoor ze staken. Ze doen er misschien niet allemaal aan mee, maar ze hebben begrip voor de stakers.
Vakbonden
Wat ook een verschil met Nederland is, is dat Nederlandse vakbonden nogal sterk in hun schoenen staan. Zij onderhandelen met de werkgevers en komen er vaak door middel van een poldermodel wel uit. In Nederland is het vanzelfsprekend dat de vakbonden aan tafel zitten om hervormingen af te stemmen. In Frankrijk zijn de vakbonden juist klein en staan wat zwakker. Omdat er kleine vakbonden zijn, vindt er onderling veel concurrentie plaats. Bovendien zijn Franse vakbonden niet welkom bij sociaal-economisch overleg. Door de straat op te gaan, gaan ze harder de confrontatie aan, om zichzelf nog meer op de kaart te zetten.
Maar staken de Fransen wel echt zo vaak?
Frankrijk heeft dus nogal een reputatie als het op staken aankomt. Maar hoe vaak wordt er nou eigenlijk gestaakt? Gemiddeld zijn er zo’n 2,2 stakingen per dag in Frankrijk. Dit zijn gemiddeld 123 stakingsdagen per 1000 werknemers. Ter vergelijking: Nederland telt er gemiddeld zo’n 8 per jaar. Frankrijk blijkt dus inderdaad terecht kampioen staken te zijn.
Publieke instanties als de brandweer, politie, ambulances, ziekenhuizen en het openbaar vervoer zijn overigens verplicht om tijdens de stakingen een zogenaamde ‘service minimum’ te bieden. Dit wil bijvoorbeeld zeggen dat er minimaal 1 op de 10 treinen moet rijden, of dat het ziekenhuis verplicht is om met minimale krachten de Eerste Hulp te bemannen.
Mocht je benieuwd zijn of er vandaag een staking is, of wanneer er nieuwe stakingen gepland zijn, kijk dan op de website van C’est la Grève. Er is ook een app om geïnformeerd te worden over de volgende stakingen in Frankrijk.
