Afgelopen november ben ik naar het prachtige Marokko afgereisd. Het doel van de rondreis was het kennismaken met de Marokkaanse cultuur. Daarnaast behoorde Marokko van 1912 tot 1959 tot Frankrijk. Ik was uiteraard benieuwd welke Franse invloeden er nog in Marokko terug te vinden zijn. Kent het land bijvoorbeeld nog de Franse keuken? Wordt er door alle inwoners nog Frans gesproken? Drinken de Marokkanen Franse wijn? Het zijn slechts een paar vragen waar ik tijdens mijn rondreis antwoord op hoopte te krijgen. In dit verslag zal ik een aantal van mijn ervaringen met jullie delen.
Om een goed beeld te krijgen van Marokko, heb ik een 7-daagse rondreis gemaakt (zie onderstaande afbeelding). Vanuit de Koningsstad Marrakesh, heb ik via Beni Mellal (Atlasgebergte) en Ifrane (Midden-Atlasgebergte) een bezoek aan de drie andere Koningssteden Fès, Meknès en Rabat gebracht. Ook de opwindende metropool stad Casablanca heb ik aangedaan. Het reizen langs deze steden, heb ik gecombineerd met een bezoek aan vijf van de negen monumenten die opgenomen zijn in de Unesco werelderfgoedlijst.
Marokko is een land met een sterke eigen cultuur en identiteit. Dit wordt onder andere veroorzaakt door haar geschiedenis. Naast de Afrikaanse cultuur, kent het Europesche invloeden van met name Frankrijk, Spanje en Portugal. Op dit moment is de Arabische- en Berbercultuur sterk vertegenwoordigd. Verschillende landen hebben dus hun invloed op Marokko gehad.
Geloof
Daarbij heeft het geloof een centrale plaats in Marokko. Vrijwel alle Marokkanen zijn moslim. Minder dan 2,5% van de bevolking is joods of christelijk.
Tijdens mijn verblijf Casablanca heb ik de Hassan II-moskee bezocht. Met minaretten van ruim 200 meter hoog, is dit de grootste moskee van het land en de op 6 na grootste van de wereld. Met een capaciteit van ruim 100.000 bezoekers en een dak dat zich openen kan, wordt het gekscherend ook wel de cabrio-moskee genoemd. Het bouwen van de moskee heeft 7 jaar geduurd en zo’n 700 miljoen dollar gekost. Ook hier zijn Franse invloeden in Marokko zichtbaar. Ontwerper van de moskee was namelijk de Franse architect Mischel Pinseau. De Franse onderneming Bouygues heeft de moskee gebouwd.
Cultuur
In Marrakesh heb ik de Marjorelletuin bezocht. Deze tuin is in 1924 ontworpen door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle. Kenmerkend voor de tuin is de kleur kobaltblauw. Vanaf 1980 is de Marjorelletuin eigendom van de in 2008 overleden Franse modeontwerper Yves Saint Laurent. Na zijn overlijden, is de as ook in deze tuin verstrooid.
Gastronomie
Voor wat betreft de Marokkaanse keuken ben ik zeer aan mijn trekken gekomen. Deze bestaat namelijk uit een grote variëteit aan gerechten, voornamelijk gebaseerd op groenten met lams- en rundvlees. De gerechten zijn vrijwel allemaal gekruid maar verre van pittig. Op slechts enkele plekken kun je alcoholische versnaperingen in restaurants bestellen.
Dat er weinig alcohol te krijgen is in Marokko, betekent niet dat het land geen wijnbouw kent. De belangrijkste wijngaarden liggen in de buurt van Rabat, Fès en Mèknes. De laatste jaren investeren diverse grote Franse wijnhuizen opnieuw in de Marokkaanse wijnbouw. Deze investeringen komt de kwaliteit van de wijn zeer ten goede.
Wat ikzelf een opvallend mooi gebruik vind in Marokko, is dat arme mensen in een restaurant aan een tafel mogen aanschuiven waarvan niet al het eten is opgegeten. Men waardeert dit juist en ook de restauranthouder is blij dat er geen eten wordt verspild.
Belangrijkste conclusie van mijn reis naar Marokko, is dat er wel degelijk nog overal Franse invloeden in te vinden zijn. Deze invloeden zijn echter wel enigszins beperkt. Marokko leunt namelijk op een sterke eigen identiteit. Het verschil tussen arm en rijk is daarbij enorm. De grote steden doen modern aan en de voorzieningen zijn daar goed. Om die reden trekken steeds meer inwoners van het platteland naar de grote steden. Dit wordt versterkt doordat steeds meer inwoners de beschikking krijgen over televisie en daarop zien dat er op andere plekken in de wereld meer rijkdom is.
Naast het Arabisch en in steeds mindere mate het Berber, is de eerste vreemde taal op school nog steeds Frans. Om die reden is het, zeker in de toeristische gebieden, geen enkel probleem om in het Frans met de lokale bevolking te communiceren.
